خبر

مطالعي مان معلوم ٿيو ته 50 سالن ۽ ان کان وڏي عمر جي گروپ ۾، گهٽ سماجي اقتصادي حيثيت ڊپريشن جي وڌندڙ خطري سان خاص طور تي لاڳاپيل هئي؛ انهن مان، سماجي سرگرمين ۾ گهٽ شرڪت ۽ اڪيلائي ٻنهي جي وچ ۾ سببي تعلق ۾ ثالثي جو ڪردار ادا ڪن ٿا. تحقيق جا نتيجا پهريون ڀيرو نفسياتي رويي جي عنصرن ۽ سماجي-اقتصادي حيثيت ۽ بزرگن ۾ ڊپريشن جي خطري جي وچ ۾ عمل جي ميکانيزم کي ظاهر ڪن ٿا، ۽ بزرگ آبادي ۾ جامع ذهني صحت جي مداخلت جي جوڙجڪ، صحت جي سماجي تعين ڪندڙن جي خاتمي، ۽ عالمي صحتمند عمر جي مقصدن جي حصول جي تيزيءَ لاءِ اهم سائنسي ثبوت فراهم ڪن ٿا.

ڊپريشن ذهني صحت جو سڀ کان وڏو مسئلو آهي جيڪو عالمي سطح تي بيماري جي بار ۾ حصو وٺندو آهي ۽ ذهني صحت جي مسئلن ۾ موت جو سڀ کان وڏو سبب آهي. 2013-2030 ۾ WHO پاران اختيار ڪيل ذهني صحت لاءِ جامع ايڪشن پلان، ذهني خرابين ۾ مبتلا ماڻهن لاءِ مناسب مداخلت فراهم ڪرڻ لاءِ اهم قدمن کي اجاگر ڪري ٿو، جن ۾ ڊپريشن جا مريض به شامل آهن. ڊپريشن بزرگ آبادي ۾ عام آهي، پر اهو وڏي حد تائين تشخيص ۽ علاج کان سواءِ آهي. مطالعي مان معلوم ٿيو آهي ته وڏي عمر ۾ ڊپريشن سنجيدگي جي گهٽتائي ۽ دل جي بيماري جي خطري سان مضبوطي سان لاڳاپيل آهي. سماجي اقتصادي حيثيت، سماجي سرگرمي، ۽ اڪيلائي کي آزاد طور تي ڊپريشن جي ترقي سان لاڳاپيل ڪيو ويو آهي، پر انهن جا گڏيل اثر ۽ مخصوص طريقا واضح نه آهن. عالمي عمر جي حوالي سان، وڏي عمر ۾ ڊپريشن جي سماجي صحت جي عنصرن ۽ انهن جي طريقن کي واضح ڪرڻ جي فوري ضرورت آهي.

هي مطالعو آبادي تي ٻڌل، ڪراس ڪنٽري ڪوهورٽ اسٽڊي آهي جيڪو 24 ملڪن ۾ وڏي عمر وارن بالغن جي پنجن قومي نمائندگي ڪندڙ سروي مان ڊيٽا استعمال ڪري ٿو (15 فيبروري 2008 کان 27 فيبروري 2019 تائين ڪيو ويو)، جنهن ۾ صحت ۽ رٽائرمينٽ اسٽڊي، هڪ قومي صحت ۽ رٽائرمينٽ اسٽڊي شامل آهي. HRS، عمر جو انگريزي ڊگهو مطالعو، ELSA، يورپ ۾ صحت، عمر ۽ رٽائرمينٽ جو سروي، يورپ ۾ صحت، عمر ۽ رٽائرمينٽ جو سروي، چائنا هيلٿ اينڊ ريٽائرمينٽ ڊگهو مطالعو، چائنا هيلٿ اينڊ ريٽائرمينٽ ڊگهو مطالعو، چارلس ۽ ميڪسيڪو هيلٿ اينڊ ايجنگ اسٽڊي (MHAS). مطالعي ۾ بيس لائين تي 50 سالن ۽ ان کان وڌيڪ عمر وارا شرڪت ڪندڙ شامل هئا جن پنهنجي سماجي اقتصادي حيثيت، سماجي سرگرمين، ۽ اڪيلائي جي احساسن بابت معلومات جي رپورٽ ڪئي، ۽ جن جو گهٽ ۾ گهٽ ٻه ڀيرا انٽرويو ڪيو ويو؛ شرڪت ڪندڙ جن کي بيس لائين تي ڊپريشن جون علامتون هيون، اهي جيڪي ڊپريشن جي علامتن ۽ ڪووريٽس تي ڊيٽا غائب هئا، ۽ جيڪي غائب هئا انهن کي خارج ڪيو ويو. گھربل آمدني، تعليم ۽ روزگار جي حيثيت جي بنياد تي، سماجي اقتصادي حيثيت کي اعلي ۽ گهٽ طور بيان ڪرڻ لاءِ بنيادي درجي جي تجزيي جو طريقو استعمال ڪيو ويو. ميڪسيڪو جي صحت ۽ عمر جي مطالعي (CES-D) يا EURO-D استعمال ڪندي ڊپريشن جو جائزو ورتو ويو. سماجي اقتصادي حيثيت ۽ ڊپريشن جي وچ ۾ تعلق جو اندازو ڪوڪس تناسب خطري جي ماڊل استعمال ڪندي لڳايو ويو، ۽ پنجن سروي جا گڏيل نتيجا بي ترتيب اثرات جي ماڊل استعمال ڪندي حاصل ڪيا ويا. هن مطالعي ۾ سماجي اقتصادي حيثيت، سماجي سرگرمين ۽ ڊپريشن تي اڪيلائي جي گڏيل ۽ انٽرايڪٽو اثرات جو وڌيڪ تجزيو ڪيو ويو، ۽ سببي ثالثي تجزيي کي استعمال ڪندي سماجي سرگرمين ۽ اڪيلائي جي سماجي اقتصادي حيثيت ۽ ڊپريشن تي وچولي اثرات جي ڳولا ڪئي وئي.

5 سالن جي وچين فالو اپ کان پوءِ، 20,237 شرڪت ڪندڙن ڊپريشن پيدا ڪيو، جنهن جي واقعن جي شرح 7.2 (95٪ اعتماد جو وقفو 4.4-10.0) في 100 شخص-سال سان. مختلف مونجهاري وارن عنصرن کي ترتيب ڏيڻ کان پوءِ، تجزيي مان معلوم ٿيو ته گهٽ سماجي اقتصادي حيثيت وارن شرڪت ڪندڙن کي وڌيڪ سماجي اقتصادي حيثيت وارن شرڪت ڪندڙن جي مقابلي ۾ ڊپريشن جو خطرو وڌيڪ هو (پولڊ HR=1.34؛ 95٪ CI: 1.23-1.44). سماجي اقتصادي حيثيت ۽ ڊپريشن جي وچ ۾ اتحادن مان، صرف 6.12٪ (1.14-28.45) ۽ 5.54٪ (0.71-27.62) ترتيب وار سماجي سرگرمين ۽ اڪيلائي جي وچ ۾ هئا.

صرف سماجي معاشي حيثيت ۽ اڪيلائي جي وچ ۾ رابطي جو ڊپريشن تي اهم اثر ڏٺو ويو (پولڊ HR=0.84؛ 0.79-0.90). اعليٰ سماجي معاشي حيثيت وارن شرڪت ڪندڙن جي مقابلي ۾ جيڪي سماجي طور تي سرگرم هئا ۽ اڪيلا نه هئا، گهٽ سماجي معاشي حيثيت وارن شرڪت ڪندڙن جيڪي سماجي طور تي غير فعال ۽ اڪيلا هئا انهن ۾ ڊپريشن جو خطرو وڌيڪ هو (مجموعي HR=2.45;2.08-2.82).

سماجي بي حسي ۽ اڪيلائي صرف جزوي طور تي سماجي معاشي حيثيت ۽ ڊپريشن جي وچ ۾ تعلق کي وچولي بڻائي ٿي، اهو مشورو ڏئي ٿو ته سماجي اڪيلائي ۽ اڪيلائي کي نشانو بڻائڻ واري مداخلت کان علاوه، وڏي عمر وارن بالغن ۾ ڊپريشن جي خطري کي گهٽائڻ لاءِ ٻين اثرائتي قدمن جي ضرورت آهي. ان کان علاوه، سماجي اقتصادي حيثيت، سماجي سرگرمي، ۽ اڪيلائي جا گڏيل اثر ڊپريشن جي عالمي بار کي گهٽائڻ لاءِ هڪ ئي وقت مربوط مداخلت جي فائدن کي اجاگر ڪن ٿا.